فرآوري مواد معدني
مواد
معدني استخراج شده از معادن براي اينکه قابل استفاده در صنعت باشند بايد
فرآوري شوند. مواد معدنی کم عیار برای ورود به بازار مصرف نیاز به یکسری
عملیات تغلیظ و پرعیارسازی دارند. بخش فرآوري در معدن با هدف حذف مواد
ناخواسته (باطله) و افزايش عيار ماده معدني (توليد کنسانتره) نقش واسطه بخش
معدن و صنايع مختلف را ايفا مينمايد. بخش فرآوري معدن فراهم کننده خوراک
اوليه تمام کارخانجات ذوب و تغليظ فلزات در صنعت متالورژي ميباشد.
در
مورد مواد غير فلزي يا همان کانيهاي صنعتي نيز تقريباً تمامي صنايع مهم
اقتصادي کشورها مانند صنايع شيميايي، کشاورزي، ساختمان، سراميک، ذوب فلزات و
حتي پزشکي، تماماً به گونهاي مصرف کننده مواد معدني هستند و اولين مرحله
از خالصسازي اين مواد در بخش فرآوري معدن صورت ميگيرد. علم فرآوری مواد
معدنی از آنجا دارای اهمیت است که بدون انجام فرآیند پرعیار سازی، مواد
معدنی استخراج شده قابل کاربرد مستقیم در صنعت نمی باشند و عملا فعالیت های
معدنی که پایه اکثر فعالیتهای اقتصادی هستند با چالش های جدی روبرو می
شوند. انجام عملیات فرآوری، موجب افزایش ارزش افزوده ماده معدنی شده و در
نتیجه فعالیت های معدنی از لحاظ اقتصادی توجیه پذیر می شود.
سرامیک مشتق از کلمه keramos یونانی است که به معنی سفالینه یا شئی پخته شده است. در واقع منشا پیدایش این علم همان سفالینههای ساخته شده توسط انسانهای اولیه هستند. در واقع قبل از کشف و استفاده فلزات، بشر از گلهای رس به علت وفور و فراوانی آنها و همچنین شکلگیری بسیار خوب آنها در در صورت مخلوط شدن با آب و درجه حرارت نسبتاً پایین پخت آنها استفاده میکرد. آلومینوسیلیکاتها که خاکهای رسی خود آنها به حساب میآیند، از عناصر آلومینیوم، سیلیسم و اکسیژن ساخته میشوند که این سه عنصر بر روی هم حدود 85 درصد پوسته جامد کره زمین را تشکیل میدهند. این سه عنصر فراوانترین عناصر پوسته زمین هستند.