رزین

اَنگُم یا رزین اصطلاحی است که برای بسپارهای طبیعی و مصنوعی به کار می‌رود. منابع طبیعی رزین‌ها، حیوانات، گیاهان و مواد معدنی می‌باشند. این بسپارها به سادگی شکل پذیر بوده لیکن دوام کمی دارند. رزین‌های رایج عبارتند از روزین، آسفالت، قیر، کهربا، سندروس، لیگنپین و لاک شیشه‌ای. رزین‌های طبیعی اصلاح شده شامل سلولز و پروتئین می‌باشند.

پایه اصلی هر پوشش آلی را رزین تشکیل می­دهد. رزینها وظایف عمده ای را در انواع پو ششها به عهده دارد که در ذیل آمده است.

• ایجاد فیلم بر روی سطح (وظیفه اصلی)
• چسبندگی به خود و به سطح زیرین که معمولاً با سه نوع پیوند، چسبندگی ایجاد می­شود.

الف) پیوند شیمیایی     ب) پیوند قطبی     ج) پیوند مکانیکی

• مقاومت در برابر عوامل خورنده.

دسته ­بندی رزین­ها از نظر نوع مصرف در صنعت رنگ:

1. رزین­های آلکیدی ( رزینهای آلکید کم روغن، رزینهای آلکید متوسط روغن، رزین های آلکید پر روغن، آ‌لکیدها رزین غالب یا چسب اغلب پوشش‌های تجاری با پایه روغن را تشکیل می‌دهند.)
2. رزین­های آلکیدی اصلاح شده (آلکید-استایرینه، استر اپوکسی و …)
3. رزین­های پلی ­استر ( پلی استر اشباع و پلی استر غیر اشباع)
4. رزین وینیل استر
5. رزین­های آمین­دار ( اوره فرمالدئید و ملامین فرمالدئید)
6. رزین­های فنولیک ( رزول، نوولاک و رزینهای فنولیک اصلاح شده)
7. رزین­های نیتروسلولزی
8. رزین­های اپوکسی ( رزینهای اپوکسی پلی آمید، رزینهای اپوکسی پلی آمین)
9. رزین­های پلی اورتان (پلی‌یورتان‌ها را اولین بار اوتو بایر در سال ۱۹۳۷ در آلمان کشف کرد و بعد از آن این مواد با داشتن خواص ویژه پیشرفت بسیار زیادی را در انواع صنایع جهان داشتند. اولین پلی‌یورتان، از واکنش دی‌ایزوسیانات تولیدشدند.)
10. رزین­های سیلیکونی
11. رزین­های کلروکائوچو
12. رزین­های وینیلی
13. رزین­های سلولزی(با استفاده از این رزین ها می توانید پوشش های سلولزی – الیافی را تا ۱۰۰% ضد آب (قابل شست و شو) کنید. )
14. رزین­های آکریلیک ( رزینهای آکریلیک واتربیس، رزینهای آکریلیک حلالی و رزینهای آکریلیک دو جزئی)