سرامیک شیشه ای
سرامیک شیشه ای
مواد سرامیک شیشه ای خواص مشترک زیادی با شیشه و سرامیک دارد. سرامیک های شیشه ای دارای یک فاز آمورف و یک یا چند مرحله کریستالی هستند و به روش "تبلور کنترل شده" تولید می شوند ، که به طور معمول از استفاده آن ها در ساخت شیشه اجتناب می شود. در پردازش سرامیک شیشه ای، شیشه مذاب به تدریج قبل از گرم کردن و بازپخت کردن سرد می شود. در این عملیات حرارتی شیشه تا حدودی متبلور می شود. در بسیاری موارد ، به اصطلاح "عوامل هسته سازی" به منظور تنظیم و کنترل فرایند تبلور اضافه می شوند. از آنجا که معمولاً هیچ فشار و پختکاری وجود ندارد ، معمولاً سرامیک های شیشه ای شامل کسری حجم ناشی از تخلخل در سرامیک های سینتر نیستند. این اصطلاح عمدتا به ترکیبی از لیتیوم و آلومینوسیلیکات اطلاق می شود که مجموعه ای از مواد با خصوصیات ترمومکانیکی جالبی را به وجود می اورند.از نظر تجاری مهمترین این ، تمایز غیرقابل نفوذ بودن در برابر شوک حرارتی است. بنابراین ، سرامیک های شیشه ای برای پخت و پز میزبان بسیار مفید شده اند. ضریب انبساط حرارتی منفی (TEC) از فاز سرامیکی کریستالی می تواند با TEC مثبت فاز شیشه ای متعادل شود. در یک نقطه معینی (70% ~ کریستالی)سرامیک شیشه ای دارای یک TEC خالص نزدیک به صفر است.این نوع سرامیک شیشه ای دارای خواص مکانیکی عالی است و می تواند تغییرات مکرر و سریع دما را تا 1000 °C حفظ کند.
سرامیک مشتق از کلمه keramos یونانی است که به معنی سفالینه یا شئی پخته شده است. در واقع منشا پیدایش این علم همان سفالینه‌های ساخته شده توسط انسانهای اولیه هستند. در واقع قبل از کشف و استفاده فلزات، بشر از گلهای رس به علت وفور و فراوانی آنها و همچنین شکل‌گیری بسیار خوب آنها در در صورت مخلوط شدن با آب و درجه حرارت نسبتاً پایین پخت آنها استفاده می‌کرد. آلومینوسیلیکاتها که خاکهای رسی خود آنها به حساب می‌آیند، از عناصر آلومینیوم، سیلیسم و اکسیژن ساخته میشوند که این سه عنصر بر روی هم حدود 85 درصد پوسته جامد کره زمین را تشکیل می‌دهند. این سه عنصر فراوانترین عناصر پوسته زمین هستند.